|
Największymi atrakcjami kwietniowego nieba będą widoczna wieczorem Wenus oraz dość aktywny rój Lirydów. Po równonocy wiosennej dnia przybywa coraz szybciej. 1 kwietnia w Warszawie Słońce wschodzi o godzinie 6:12, a zachodzi o 19:09. Na samym końcu miesiąca wschód możemy obserwować o 5:08, a zachód o 19:59. W kwietniu Słońce wstępuje w znak Byka. Kolejność faz Księżyca jest w kwietniu następująca: pełnia - 2 IV o godz. 19:15, ostatnia kwadra - 10 IV o godz. 20:04 oraz nów - 17 IV o godz. 13:36 i pierwsza kwadra - 24 IV o godz. 8:36. Najbliżej Ziemi nasz naturalny satelita znajdzie się 17 kwietnia o godzinie 7:57, a najdalej 3 kwietnia o godzinie 10:38 i 30 kwietnia o godzinie 12:56. Merkury, Mars, Uran i Neptun znajdują się na sferze niebieskiej bardzo blisko Słońca i ich obserwacje w kwietniu nie są możliwe. W najbliższym miesiącu wystąpią doskonałe warunki do obserwacji Wenus, świecącej jako Gwiazda Wieczorna. A jest co podziwiać, bo planeta bogini miłości to trzeci pod względem jasności, po Słońcu i Księżycu, obiekt na niebie. Warunki do obserwacji Wenus są teraz bardzo dobre i to z kilku względów. Po pierwsze, planetę możemy podziwiać wieczorem, więc nie musimy w tym celu zrywać się z łóżka wczesnym rankiem. Po drugie, panują korzystne warunki geometryczne, dzięki czemu w godzinę po zachodzie Słońca planetę widać około 20 stopni nad zachodnim horyzontem. W drugiej połowie nocy możemy obserwować największą planetę Układu Słonecznego - Jowisza. Widać go w gwiazdozbiorze Wężownika jako obiekt o jasności -2.4 magnitudo, czyli kilkukrotnie jaśniejszy od najjaśniejszych gwiazd na niebie. Zauważalnie słabszy od Jowisza jest Saturn, którego widać w konstelacji Lwa przez pierwszą część nocy. W kwietniu płaszczyzna pierścieni jest szczególnie mocno nachylona do linii widzenia, dzięki czemu łatwiej zajrzeć w ich strukturę i dojrzeć sławną przerwę Cassiniego. Posiadacze większych teleskopów mogą wybrać się na poranne "polowanie" na Plutona, który przebywa obecnie w konstelacji Węża. W dniach 16-25 kwietnia możemy obserwować meteory z roju Lirydów, które utworzone zostały przez kometę Thatchera. Radiant roju, czyli miejsce z którego zdają się wybiegać meteory, leży na granicy konstelacji Lutni oraz Herkulesa i wznosi się wysoko nad horyzont dopiero w drugiej połowie nocy. Moment tegorocznego maksimum jest korzystny dla obserwatorów w Polsce, bowiem przypada w nocy z 22 na 23 kwietnia o godzinie 00:30. Do obserwacji zachęca też korzystny układ faz Księżyca z nowiem przypadającym na samym początku okresu aktywności. W nadchodzącym miesiącu, w pobliżu opozycji, przebywa planetoida (4) Westa, której jasność jest na tyle duża (6.3 wielkości gwiazdowej), iż w korzystnych warunkach można próbować ją dostrzec nawet okiem nieuzbrojonym. W kwietniu świeci ona w okolicach gwiazdy Eta Wężownika.(PAP)
|
