|
Krótkie czerwcowe noce w tym roku oferują nam podziwianie Jowisza i Westy w okolicach opozycji, a ponadto dzienne zakrycie Wenus przez Księżyc. W czerwcu mamy do czynienia z najdłuższymi dniami w roku. Na samym początku miesiąca, w Warszawie, Słońce wschodzi o godzinie 4:21, a zachodzi o 20:47. Natomiast 30 czerwca wschód możemy podziwiać o 4:18, a zachód o 21:01. Najwcześniej, w przeciągu całego roku, Słońce wzejdzie 17 czerwca o godz. 4:14, a zajdzie najpóźniej 25 czerwca o godzinie 21:01. Dnia 21 czerwca o godzinie 20:06 Słońce osiągnie swoją maksymalną deklinację, wstąpi w znak Raka i rozpocznie tym samym astronomiczne lato. Warto zaznaczyć, że w drugiej połowie miesiąca, szczególnie w Polsce północnej, mamy problemy z dostrzeżeniem naprawdę ciemnego nieba. Tam bowiem w okolicach północy Słońce chowa się pod horyzont na niespełna 14 stopni. Kolejność faz Księżyca w czerwcu jest następująca: pełnia - 1 VI o godz. 3:04, ostatnia kwadra - 8 VI o godz. 13:43, nów - 15 VI o godz. 05:13, pierwsza kwadra - 22 VI o godz. 15:15 oraz znów pełnia - 30 VI o godz. 15:48. Najbliżej Ziemi nasz naturalny satelita znajdzie się 12 VI o godz. 19:08, a najdalej 24 VI o godz. 16:25. Dnia 18 czerwca dojdzie do zakrycia planety Wenus przez ciemny brzeg tarczy Księżyca znajdującego się przed pierwszą kwadrą. Zjawisko będzie widoczne w dzień, na wysokości 56 stopni nad horyzontem i będzie dostępne dla obserwatorów w całej Polsce. Do zakrycia dojdzie w okolicach godziny 16:30. Czerwiec to dość dobry okres do obserwacji najbliższej Słońcu planety - Merkurego. Najlepsze warunki wystąpią na początku miesiąca, kiedy to godzinę po zachodzie Słońca będzie można podziwiać go kilka stopni nad północno-zachodnim horyzontem. Kończy się powoli sezon na Wenus. Jeszcze na początku miesiąca, godzinę po zachodzie Słońca, zobaczymy ją bez problemów na wysokości 20 stopni nad zachodnim horyzontem. Pod koniec czerwca, wysokość ta zmaleje jednak do 10 stopni. Zaczyna się za to okres dobrej widoczności Marsa. Możemy go dojrzeć nad ranem, na początku miesiąca tylko 10 stopni nad wschodnim horyzontem, lecz pod jego koniec już całe 20 stopni. Jowisz jest widoczny całą noc w gwiazdozbiorze Wężownika. Planeta znajduje się w opozycji osiągając obecnie swoją największą jasność, lecz obserwacjom szczegółów na jej powierzchni nie ułatwia niska wysokość nad horyzontem nawet podczas górowania. Warto pospieszyć się z obserwacjami Saturna, bo warunki do jego obserwacji pogarszają się w szybkim tempie. Na początku miesiąca widać go wieczorem około 30 stopni nad północno-zachodnim horyzontem, pod koniec miesiąca na wysokości już tylko 10 stopni. Ze względu na "białe noce" i/lub niekorzystne położenie na niebie, w czerwcu panują bardzo trudne warunki do obserwacji Urana, Neptuna i Plutona. Dysponując lornetką, a w dobrych warunkach nawet bez lornetki, możemy pokusić się o odnalezienie jednej z największych planetoid z pasa głównego -(4) Westy. Przebywa ona w pobliżu opozycji i jest widoczna w konstelacji Wężownika. W czerwcu mamy do czynienia z dwoma ciekawymi rojami meteorów. Pierwszy z nich to Lirydy czerwcowe, które aktywne są od 11 do 21 czerwca z maksimum występującym w okolicach 16 czerwca. Rój ten był dość regularny w latach 60. i 70. XX wieku, lecz później zupełnie zaniknął. W roku 1996 wielu obserwatorów z całego świata, w tym także z Polski, donosiło, że Lirydy uległy reaktywacji. Warto sprawdzić, czy w tym roku rój ten także pokaże coś ciekawego, tym bardziej, że fazy Księżyca w tym roku sprzyjają wyjątkowo. Innym rojem o bardzo zmiennej aktywności są Bootydy czerwcowe. Jego wyraźne wybuchy obserwowano w latach 1916, 1921 i 1927. Potem aktywność wygasła, by w roku 1998 niespodziewanie wzmóc się, sypiąc kilkudziesięcioma powolnymi zjawiskami na godzinę. W tym roku nie spodziewamy się takich fajerwerków, ale chyba warto sprawdzić co rój pokaże w maksimum, którego spodziewamy się w okolicach 27 czerwca około godziny 22 naszego czasu. (PAP)
|
